- gubić się – zgubić się
- gubić się – zgubić się {{/stl_13}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o przedmiotach: ginąć, przepadać nie wiadomo kiedy i gdzie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Drobne monety łatwo się gubią. Gdzieś mi się zgubiło jej zdjęcie. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'tracić orientację w terenie, mylić drogę; błądzić': {{/stl_7}}{{stl_10}}Gubił się wśród jednakowych bloków betonowego osiedla. Dzieci zgubiły się w lesie. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'gubić, tracić z oczu wzajemnie jeden drugiego': {{/stl_7}}{{stl_10}}Gubili się w tłumie i odnajdywali. Zgubili się na dworcu. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_7}}'gubić siebie samego, powodować własną klęskę': {{/stl_7}}{{stl_10}}Gubisz się, popadając w nałóg. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}5. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'tracić orientację w jakiejś sprawie, sytuacji, problemie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Gubił się w szczegółach. Gubiła się w domysłach. Zgubiłbyś się w przepisach, gdyby nie twój doradca. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.